Tactische opstelling mislukt, wedstrijd gewonnen

Lange tijd zag het er zaterdagmiddag naar uit dat de uitslag van HSG – Groningen in de buurt van de 5-5 zou moeten komen te liggen, waarbij kansen op een kleine Hilversumse zege zeker aanwezig waren. Het werd een 7-3 voor de nog steeds ‘regerend landskampioen’. Afgetekend. En geflatteerd.

Een benauwde zege had meer recht gedaan aan de feitelijke krachtsverschillen op de borden en nog veel meer aan de speellocatie, een ellendig bovenzaaltje: te klein, te warm, te gehorig. We mochten van geluk spreken dat één partij in Groningen was vooruit gespeeld. Zo bleef er nog net een tafeltje in een rot hoekje over waar wedstrijdleider John Pouwels zich kon installeren, anders had hij zijn administratie over de gangvloer moeten uitspreiden.

We troffen het bovendien dat de KNSB-functionaris en de gasten uit Groningen op dit punt mild en begripvol waren. Misschien heeft HSG in betere tijden in het verleden met de ontvangst van de gasten in het Dudok-raadhuis wat krediet opgebouwd….

De ruime speelzaal beneden was niet beschikbaar in speellocatie Gooiers Erf. Kerstzang voor Hilversumse ouderen, kan gebeuren op dit tijdstip van het jaar. Zonder gemor werd er dus aangeschoven voor een wedstrijd die veel spannender was dan de uitslag doet vermoeden. Maar eerst nog even over de huisvesting: voor de buitenwacht is HSG wellicht een club met een sponsorprobleem, in werkelijkheid worstelde de club de afgelopen maanden met een existentieel probleem. De vereniging dreigde dakloos te worden, het huurcontract eindigt per 1 januari. Een sponsorloze status bedreigt de kern van de vereniging, de clubavond gelukkig niet, geen dak boven het hoofd natuurlijk wel.

De koortsachtige zoektocht naar een vervangende locatie kon pas onlangs, met de deadline al akelig dicht in zicht, met succes worden afgerond. Het betekende bijna een fulltime job voor voorzitter Van Engen. Chapeau, Herman!

In januari verhuist HSG naar het St. Annagebouw onder de rook van de St. Vituskerk aan de Emmastraat 7, misschien wel dé schaakstraat van Hilversum. Hier (in Hotel Gooiland) werd de club in 1887 opgericht en veel schaakliefhebbers zullen zich deze straat herinneren vanwege de befaamde KRO-tweekampen, die in de jaren negentig in het omroeppand werden gehouden.

De voorbereiding op de wedstrijd tegen Groningen, geen duel meer om het kampioenschap zoals in het recente verleden, maar eerder een degradatiestrijd, begon al meteen na de vorige ronde bij de Chinees in Apeldoorn waar de 6-4 overwinning werd gevierd.
‘Wie wil er nog nasi?’
‘Wie gaat het in de volgende ronde tegen Tiviakov opnemen?’
We werden het snel eens over een tactische opstelling: de zwakste speler tegenover Tiviakov, die van Groningen altijd met wit mag spelen uit oogpunt van een puntzekerheid die misschien wel boven de negentig procent ligt. Met de extra vuurkracht op de lagere borden zouden we Groningen kunnen pakken, in theorie.
Klaar. ‘Koffie?’

Later, probleempje: Robin van Kampen moest vooruit spelen, niet reglementair maar in verband met een belangrijke privéaangelegenheid. We waren dus afhankelijk van de welwillendheid van Groningen. De onderhandelingen leverden het volgende resultaat op: Robin kon vooruit spelen als hij op bord 1 met zwart zou aantreden tegen Tiviakov. Hiermee viel ons snode rijsttafelplan in duigen, de bedrieger bedrogen.

Ik staakte mijn voorbereiding op mijn beoogde tegenstander die ik een koekje van eigen deeg had willen voorschotelen: Scandinavisch met Dd6 (ik als zwartspeler, wel te verstaan), dat zal hem leren en de voorpret zou niemand mij meer kunnen afnemen! In de aangepaste opstelling verhuisde ik echter van bord 1 naar 6 waar anders Robin zou hebben gezeten, uit oogpunt van een compenserende puntzekerheid voor HSG.

Robin hield redelijk stand in Groningen, maar verloor toch. De score van Tiviakov tot dusver: 4 uit 4, TPR: 2891. Wij wensen de komende tegenstanders van Groningen sterkte bij het vinden van een kansrijk strijdplan tegen dit Groningse superwapen.

Groningen consolideerde zaterdag de 1-0 voorsprong met een vlotte, bloedeloze remise in een zwartpartij (Van der Wijk-Houtman). Het bleef lange tijd onduidelijk of HSG de extra vuurkracht aan de lagere borden zou kunnen verzilveren, maar in de tijdnoodfase viel alles op z’n plek. Wieb Zagema won van Peter Hendriks dankzij of ondanks een opening die pijn doet aan de ogen van ‘de correcte schaker’ (1 e4 d5 2 e5?! Lf5 3 c4!?), Jop Delemarre zette zijn tegenstander Alexander van Pelt in een chaotische stelling zomaar mat en Vladimir Chuchelov kreeg stukwinst in de schoot geworpen tegen Michael Riemens die in een c3-Siciliaan een houdbare stelling leek te hebben. Onbetwist HSG-held van de middag werd Predrag Nikolic die met zwart in een tricky stelling goed stand hield tegen Sipke Ernst en zijn pluspion steeds gezonder zag worden en verdiend won.

Yasser Seirawan verrichte bekwaam ‘keepwerk’ tegen Daan Brandenburg die lange tijd met zwart het beste van het spel leek te hebben. Ook Henk Vedder stond met de rug tegen de muur, maar gaf geen krimp, analyses moeten uitwijzen of Joost Wempe de winst wellicht ergens heeft gemist. Henk speelt zijn laatste seizoen voor HSG, maar een betere formulering dan ’Henk verlaat HSG’ is uiteraard ‘Henk gaat naar huis’, om met En Passant in de nabije toekomst iets groots en meeslepends mee te maken.

Kees Nagtegaal was een pion achterop geraakt tegen Rudolf Potze maar kreeg tegenspel. Geschoold in HSG 2 bood de clubkampioen teambelangbewust remise aan, waardoor Hilversum op 5,5 punten zou komen, in een stelling waarin Kees wellicht voor de winst had kunnen gaan, maar zonder risico was dat niet. Groningen kon het aanbod (en dus de capitulatie) eigenlijk niet weigeren.

Nog bezig was toen nog de partij tussen Daniël Stellwagen en Erik Hoeksema. Op papier een interessante botsing tussen twee verschillende speelstijlen. De oerdegelijke Hoeksema tegen de aanvaller pur sang Stellwagen. Maar Daniël leek meer trek te hebben in een wedstrijdje de Muur van Baflo tegen de Muur van Soest, want met wit deed hij eigenlijk niks in de opening. Een puntdeling was wellicht een logische uitslag geweest, maar de HSG’er vond na bijna zes uur spelen toch nog een zwak plekje in het noordelijke bouwwerk. En zo stond er een 7-3 op het scorebord, vorig jaar nog een standaarduitslag, nu een absoluut hoogtepunt en de zoete vrucht van een mislukte tactische opstelling.

Wim van der Wijk

Website HSG, december 2011