Jonge Henk Vedder
ontmoet toekomstige wereldtop

Acht keer op rij was Henk Vedder clubkampioen, van 1991 tot en met 1998. Niemand won zo vaak achter elkaar, maar in totaal was Kees Nagtegaal negen keer kampioen en Jacob Peet veertien keer. Vedder staat daarnaast derde op de topscorerslijst aller tijden van HSG 1 in de hoogste klasse. Intern en extern combinerend mag je hem de grootste competitiespeler aller tijden van HSG noemen.

In 1993 werd Henk Vedder jeugdkampioen van Nederland, voor Frank Kroeze en Maarten Strijbos en iets lager de (later) bekendere Harmen Jonkman en Xander Wemmers. Op grond daarvan zou hij mogen deelnemen aan het wereldjeugdkampioenschap in Calicut, India.

Het KNSB-bestuur had echter geen zin geld uit te geven voor een dure reis van een speler die toch geen kans maakte op de titel. Jan Stomphorst, toen nog geen bestuurslid van de KNSB, maakte zich daar boos over. Hij wees het bestuur erop dat HSG net de Europacup had georganiseerd zonder dat dat de bond ook maar iets kostte.

Richard Vedder (broer van Henk) in het clubblad: “Uiteraard hing er wel een KNSB-spandoek, want het moest natuurlijk wel lijken alsof de bond er iets aan had gedaan.” Uiteindelijk ging het bestuur overstag en betaalde uit het fonds ‘Topschaak’ de kosten van Henk Vedder. Voor een eventuele begeleider moest hij zelf maar zorgen.

Uiteraard wilde hij niet alleen naar India en hij nam Richard mee, die daarvoor overigens afzag van zijn huwelijksreis. Richards kosten werden betaald door maar liefst acht sponsors uit Bunschoten-Spakenburg. Bovendien legden zeventien leden van HSG elk honderd gulden bij. HSG is altijd trots geweest op Henk Vedder.
De twee broers boekten een kamer voor 40 dollar per nacht. Dat moest dan wel enorm luxueus zijn, schreef Richard in het clubblad. Dat viel echter tegen en al snel kwamen ze erachter dat de kamer voor 10 dollar werd verhuurd als er geen westerlingen waren.

Het WK was niet heel sterk bezet. De Brit Matthew Sadler (die tegenwoordig in Nederland woont) was de enige grootmeester en de hoogste ratinghouder, maar op de wereldranglijst was hij pas de dertiende jeugdspeler. Henk was nummer negentien op rating, maar begon voortvarend met 3 uit 3. Er volgden twee remises en vervolgens nederlagen tegen de latere wereldtoppers Rublevski en Tkachiev. Weg goede start, score 4 uit 7.

De achtste ronde werd op donderdag gespeeld, de dag dat HSG clubavond had. Richard had aan Wim van der Wijk beloofd dat hij in elk geval op donderdag een fax zou sturen naar diens werkadres bij De Gooi- en Eemlander. Richard in het clubblad: “Maar ik had geen zin om een fax te sturen met drie nullen erop.” Dat hoefde ook niet, Henk speelde die dag de partij van zijn leven. Tegen de Joegoslaaf Miroslav Markovic stak hij met zwart met zijn koning het hele bord over om zijn tegenstander op spectaculaire wijze mat te zetten. Die avond hing op het prikbord van HSG een fax met ‘De Parel van Calicut’. Twee dagen later stond die ook in Van der Wijks schaakrubriek in De Gooi- en Eemlander.

Na negen ronden had Henk op papier een IM-norm gehaald, maar de regel dat die na negen ronden kon worden vastgelegd was bij de organisatie nog niet bekend! Daarna stortte zijn toernooi in. Met 6,5 uit 13 werd hij 23e. Wereldkampioen werd de Joegoslaaf Igor Miladinovic.

Henk Vedder beschouwde zichzelf in die tijd al als een schaker van meestersterkte. In 1992 had hij zijn eerste meesternorm gescoord in een open toernooi in Leeuwarden, waar hij onder andere een glanspartij won van Joris Brenninkmeijer. In 1997 in Antwerpen volgde zijn tweede norm. In die tijd miste hij ook een paar keer een norm op een half punt, waarna hij de brui gaf aan toernooischaak en alleen nog maar competitiepartijen speelde.

In 2007 maakte hij zijn rentree op de toernooivelden in het Essent-toernooi in Hoogeveen, waarna hij ook een paar keer meespeelde in het Batavia-toernooi in Amsterdam. Weer miste hij een paar keer net de meesternorm, maar in 2011 scoorde hij met zijn Belgische team Borgerhout normen in zowel de Europacup als de Belgische competitie.

Toen was Henk Vedder eindelijk meester, wat hij zich twintig jaar daarvoor al voelde.
In de competitie gaat hij weer voor zijn eerste club En Passant spelen, dat HSG aflost in de Meesterklasse. HSG neemt met grote dankbaarheid afscheid van deze leuke en productieve schaker.

Johan Hut